صد ها سال است که مردم متون را از زبانی به زبان دیگر ترجمه می کنند. آن هم به گونه ای روتین و تکراری. چنانچه عبارتی 10،100 و یا 1000 بار در متنی وجود داشته باشد، همچنان مجبور به ترجمه آن خواهند بود. اما در سال های اخیر تغییری شگرف در این پروسه آرام و تکراری رخ داد و ترجمه، پیشرفت های قابل توجهی داشت. با ابداع حافظه ترجمه ای به عبارتی و به ساده ترین معنای آن، این حافظه لیستی از لغات، عبارات و ترجمه های مربوط به یک یا چند زبان می باشد.
ارائه دهندگان سرویس قادر هستند تا یک حافظه ترجمه خاص برای یک مشتری و با هدفی خاص بسازند و آن را با به روز رسانی ترجمه های بعدی که مرتبط هستند، منطبق نمایند. هرچه تعداد لغاتی که به حافظه ترجمه اضافه می شود، بیشتر باشد، احتمال انطباق حافظه با ترجمه های بعدی بیشتر است. این به این معنی است که صرفه جویی می تواند در طول زمان افزایش یابد. کاهش هزینه ها همیشه خوب است، اما مزایای حافظه های ترجمه فراتر از مزایای مالی آن است و به نحوی مانند واژه نامه می تواند به استاندارد سازی اصطلاحات یک متن کمک کند.