کتاب مروری بر مفاهیم اقتصاد بین الملل

عنوان صفحه
فصـل اول 11
اقتصاد بین‌الملل 11
بازرگانی بین الملل 12
مفهوم واردات Import)) 12
مفهوم صادرات (Export) 16
مفهوم اینکوترمز (Incoterms بازرگانی بین الملل) 19
اصطلاحات تعریف شده در اینکوترمز 19
روند ترخیص کالا از گمرک 23
اقتصاد خرد و کلان 23
نگاهی به اصطلاحات در اقتصاد کلان 25
شباهت‌‌های بین اقتصاد کلان و اقتصاد خرد 28
فصـل دوم 31
تجارت بین‌الملل 31
1. سابقه تاریخی و مزیت تجاری: 31
2. ملاحظات تکمیلی اقتصاد بین‌الملل: 32
3. نظریه‌ی هکشر- اوهلن در تجارت بین‌الملل 33
4. هزینه‌ی حمل و نقل و مفاهیم FOB و SIF 34
5. محدودیت‌های تجاری 34
6. دیگر تحولات و بحث‌های تجارت بین‌الملل 34
سیستم‌های ارزی و رفع عدم تعادل ارزی 38
سازمان‌ها و تحولات اقتصادی بین‌المللی 41
صندوق بین‌المللی پول (IMF) 42
1. تشکیلات صندوق و SDR 43
2. وظایف، منابع و ساختار مالی 43
3. کارکرد کلی و ارتباط کشورهای مختلف با صندوق 44
بانک جهانی 45
نظریات تجارت بین الملل 47
فصـل سوم 109
مالیه بین الملل 109
صندوق بین المللی پول 114
بازار ارز 124
صندوق بین المللی پول IMF 141
اهداف صندوق بین المللی پول 142
مزایای عضویت در صندوق بین المللی پول 144
معایب عضویت در صندوق بین المللی پولی 144
منـابع و مآخـذ 147

 

 

بازرگانی بین الملل

بازرگانی بین الملل و مفاهیم مرتبط با آن: بازرگانی بین الملل (بازرگانی خارجی) به داد و ستد کالا و یا خدماتی گفته می شود که در فراسوی مرز های بین المللی انجام می گیرد. به بیان ساده تر، بازرگانی بین الملل، روابط تجاری بین کشور ها است که از طریق صادرات و واردات انجام می پذیرد. تمامی کشور ها برای تامین نیاز های خود، به روابط تجاری نیازمندند و هیچ کشوری، حتی کشور های پیشرو نیز، از ابن قاعده مستثنی نیستند.

مفهوم واردات Import))

واردات به معنی ورود کالا و یا خدمات از کشوری به کشور دیگر از طریق قلمرو گمرکی مشخص، است. به صرفه نبودن تولید بعضی کالا ها و یا شرایط جوی و آب و هوایی از دلایل مهم در میزان واردات کشور ها است. در یک اقتصاد پویا و سالم، میزان صادرات بر میزان واردات غلبه دارد. به صورت معمول کشور ها به دنبال ایجاد تعادلی منطقی میان واردات و صادرات هستند.

الف) واردات قطعی :

بر اساس شیوه پرداخت قیمت کالا، واردات دارای روش‌های متعدد و مختلفی می باشد که اهم آن عبارتند از :

1- واردات از محل ارز خریداری شده از سیستم بانکی جهت گشایش اعتبار

2- واردات با ارز آزاد جهت گشایش اعتبار

3- واردات در مقابل صادرات از محل پروانه صادراتی به نام شخص صادرکننده (غیرقابل واگذاری)

4- واردات در مقابل صادرات با ارائه پروانه صادراتی به نام شخص صادرکننده یا به نام دیگری با واگذاری رسمی (حق واگذاری به غیر برای یکبار وجود دارد.)

5-  واردات بصورت بدون انتقال ارز از محل سرمایه گذاری خارجی پس از تائید وزارت امور اقتصادی و دارائی

6-  واردات به صورت بدون انتقال ارز از محل فهرست اقلام مجاز اعلام شده.

7-  واردات به صورت بدون انتقال ارز از محل مصوبات کمیسیون ۴ نفره مستقر در وزارت بازرگانی

ب) واردات موقت :

ورود موقت نوع دیگری از واردات است و معنای آن اینست که گاهی بعضی از کالاها به منظور معینی موقتاً به کشور وارد می‌شوند و پس از مدتی که منظور فوق تامین شد از کشور خارج می‌گردند.

مانند: کالاهای خارجی که جهت شرکت در نمایشگاه‌های بین المللی وارد می‌شوند، یا کالاهایی که برای تعمیر و تکمیل وارد می‌شوند، یا دستگاه‌های فیلمبرداری و عکسبرداری هوایی و مطالعات علمی یا فنی، یا وسایط نقلیه و محفظه‌های مخصوص حمل کالا، یا کالاهایی که طبق قراردادهای گمرکی بین‌المللی بطور موقت وارد می شوند.

ج) کالاهای مرجوعی :

کالاهایی هستند که وارد کشور شده و بنا به دلایلی به خارج از کشور برگردانده می شوند. کالاهای مرجوعی در اصل جزء واردات غیرقطعی و موقت نیز طبقه بندی می‌شوند.

د) ترانزیت خارجی:

ترانزیت خارجی عبارت از این است که کالای خارجی به منظور عبور از خاک یک کشور از یک نقطه مرزی کشور وارد و از نقطه مرزی دیگر خارج شود. این نوع کالاها جزء واردات و صادرات قطعی محسوب نمی شوند. مثلاً کالایی از مرز ایران با ترکمنستان وارد شده و در مرز های دریایی ایران روی کشتی بارگیری شود و به کشور ثالث صادر شود.

هـ) ترانزیت داخلی:

عبارت از آن است که کالای گمرک نشده از گمرک‌خانه مجاز به گمرک‌خانه دیگری حمل و نقل شود مثلاً حمل کالا از یک گمرک مرزی به گمرک تهران.

 

مراحل واردات کالا

برای انجام خدمات واردات کالا پیش از هر چیز، باید مراحل واردات را به طور کلی بدانید. اولین مرحله در واردات کالا انتخاب کالای مورد نیاز بازار است. این مرحله بسیار مهم و تخصصی است و اگر در انتخاب کالای مورد نیاز بازار اشتباه کنید، ممکن است تجارت شما با شکست مواجه شود. پس از انتخاب کالا، مراحل واردات را به طور تیتروار می‌توانیم اینطور خلاصه کنیم:

کالای مورد نیاز برای بازار ایران را پیدا کنید.

تولیدکننده و فروشنده مناسبی که کالای شما را تهیه می‌کند، پیدا کنید.

با فروشنده مربوطه نامه‌نگاری کنید و استعلام قیمت بخواهید. همچنین کاتالوگ و مشخصات دقیق کالا را نیز از فروشنده بخواهید.

یک نمونه کالا از فروشنده بخواهید.

درباره تعداد و نوع کالا و تهیه فهرست سفارش خود تصمیم‌گیری کنید.

از فروشنده پیش‌فاکتور بخواهید. (پروفرما)

بدست آوردن اطلاعات کافی از شرایط واردات کالای مزبور و قوانین و تعرفه‌های گمرکی و تهیه لیستی از هزینه‌های گمرکی و هزینه‌های مرتبط با ترخیص کالا به منظور برآورد قیمت تمام شده کالا مرحله بعدی کار واردکننده است.

قیمت تمام شده را بر مبنای هزینه‌های تاکنون، زمان توزیع کالا در بازار و…. محاسبه کنید.

مرحله خرید: در این مرحله تخفیفات نهایی فروشنده را از او بخواهید، با فروشنده چانه‌زنی کنید و آخرین قیمت را بدست بیاورید.

بررسی شیوه واردات و تأمین بودجه جهت واردات مرحله پرداخت: درباره شیوه پرداخت پول به فروشنده با او صحبت کرده و به توافق دو جانبه برسید.

مرحله تحویل کالا: با فروشنده بر سر زمان تحویل کالا و شیوه حمل و نقل کالا توافق کنید.

مجوزهای لازم برای صادرات و واردات کالا را با فروشنده چک کنید. مطمئن شوید که فروشنده مجوزهای لازم را دارد.

با فروشنده اسناد و مدارک لازم جهت حمل و بازرسی کالا را بررسی کنید.

اگر کارت بازرگانی ندارید، نسبت به دریافت کارت بازرگانی اقدام کنید. اگر کارت بازرگانی داشته باشید، تمام اسناد و مدارک به نام شما صادر خواهد شد اما اگر کارت بازرگانی نداشته باشید و بخواهید از کارت بازرگانی شخص دیگری استفاده کنید، مدارک به نام شخص دارنده کارت بازرگانی صادر خواهد شد.

سفارش خود را در سازمان توسعه تجارت ایران ثبت کنید. ثبت سفارش تنها با کارت بازرگانی مقدور است.

مجوزهای لازم جهت واردات را بدست آورید.

اولین پیش پرداخت را می‌توانید در این مرحله بپردازید و می‌توانید از فروشنده بخواهید یک نمونه از کالایی که به صورت انبوه تولید شده را پیش از حمل برای شما بفرستد.

هماهنگی‌های لازم جهت حمل کالا را انجام دهید. این هماهنگی‌ها کاملاً به توافق فروشنده و خریدار ربط دارد و اینکه وظیفه حمل کالا به عهده چه کسی است و به چه صورت انجام می‌شود. اصل اسناد حمل را از فروشنده بخواهید و کالای خریداری شده خود را تا رسیدن به گمرکات ایران پیگیری کنید.

اسناد تأمین ارز و بازرسی کالا را تهیه کنید.

دریافت مجوزهای لازم از سازمان‌هایی که بعد از ورود کالا باید تأییدیه خود را صادر کنند.

ارائه مدارک ترخیص کالا به گمرک و دریافت پروانه گمرکی

پرداخت هزینه‌های گمرک و انجام تعهدات ارزی و مالیات

ترخیص کالا و حمل آن به انبار

مراحل واردات کالا

شرایط واردات کالا به ایران

واردات هر کالایی به ایران مجاز نیست. پس واردکننده پیش از هرچیز باید از کالاهای ممنوعه اطلاع حاصل کند و پس از آن اقدام به واردات کالا به ایران کند. پس از انتخاب کالا، با توجه به نوع کالای انتخاب شده باید مجوزهای لازم تهیه شود. تهیه مجوز با توجه به نوع کالا از سازمان‌های مختلفی صورت می‌گیرد. به عنوان مثال کالاهای پزشکی نیاز به مجوز اداره کل تجهیزات پزشکی کشور دارند. علاوه بر مجوز، هر کالایی به استانداردهای لازم نیز احتیاج دارد. به عنوان مثال کالاهای خوراکی باید استاندارد بهداشتی و سلامت داشته باشند. این استانداردها گاهی اوقات توسط نمایندگان استاندارد که در اداره گمرک هستند، صادر می‌شود و گاهی برای دریافت هر استاندارد نیاز است که آزمایش‌هایی بر روی کالا صورت گیرد و سپس استاندارد کالا صادر می‌شود.

مفهوم صادرات (Export)

صادرات به معنای فروش کالا و یا خدمات از کشوری به کشور دیگر از مجاری رسمی و گمرکی کشور ها است که منجر به کسب درآمد ارزی می شود. برای انجام صادرات، شخص صادر کنند می بایست دارای کارت بازرگانی باشد. مهم ترین مسئله برای انجام صادرات این است که، بازاریابی خوبی برای محصول و یا خدمات خود، در کشور مقصد انجام داده باشید. بعد از یافتن مشتری و امضای قرار داد، امور گمرکی که شامل تعیین عوارض و تعرفه ی گمرکی است، باید انجام شود.

کسب درآمد ارزی یکی از مهمترین ابزارهای رشد و توسعه اقتصادی است که این مهم از طریق فروش تولیدات یا خدمات به کشورهای دیگر حاصل می شود که آن را صادرات Export) ) می‌نامند. مراحل انجام صادرات عبارتند از :

الف) بازاریابی:

یعنی شناخت بازارهای خارجی و راههای نفوذ به آن که دستیابی به این شناخت از طریق مذاکره با خریداران، استفاده از اطلاعات و آمارهای رسمی، شرکت در نمایشگاه‌های بین المللی، تماس با رایزن های بازرگانی در سفارتخانه ها و اتاق‌های بازرگانی و همچنین استعلام از موسسات بین‌المللی و مراکزی که در این مورد خدمات ارائه می‌دهند امکانپذیر است. همچنین شناسائی کالاهای رقیب و کیفیت و قیمت آنها در بازار موردنظر و استفاده از روش‌های تبلیغاتی برای معرفی کالا نقش مهمی در موفقیت یک صادرکننده دارند.

ب) کسب مجوز صدور :

در حال حاضر صدور اغلب کالاها نیاز به مجوز ندارد و فقط برای کالاهای خاصی مجوزهای موردی صادر می شود.

ج) تعیین قیمت صادراتی:

صادرکننده برای تعیین قیمت کالاهای صادراتی خود باید به کمیسیون نرخ‌گذاری مراجعه کند. این کمیسیون مرکب از نمایندگان وزارت بازرگانی، سازمان توسعه تجارت، وزارت صنایع، گمرک ایران و بانک مرکزی می باشند. پس از تعیین قیمت صادراتی، صادرکننده ملزم است که معادل قیمت‌های تعیین شده ارز به بانک مرکزی معرفی نماید.

د) صدور پروفرما:

صادرکننده باید پروفرما را که حاوی مشخصات کالا و فروشنده آن است برای خریدار ارسال نماید.

ر) تهیه و تدارک و بسته بندی :

صادرکننده در این مرحله باید کالا را تهیه و مطابق با توافق به عمل آمده بسته بندی نماید.

هـ) دریافت گواهی بازرسی کالا:

این گواهی که معمولاً مورد درخواست خریدار است توسط موسساتی که موارد توافق طرفین قرار گرفته است صادر می شود.

و) صدور فاکتور و اخذ گواهی مبدا :

صادرکننده در این مرحله باید فاکتور فروش کالای خود را صادر و به تایید اتاق بازرگانی محل برساند. اتاق بازرگانی گواهی مبدا کالا را صادر خواهد نمود.

ز) سپردن پیمان یا تعهد ارزی :

صادرکننده با ارائه مدارک لازم از جمله قیمت مصوب کمیسیون نرخ‌گذاری باید پیمان ارزی به بانک (اداره تهاتر و امور صادراتی) بسپارد. در حال حاضر که شرایط صادرات سهل تر شده است به جای پیمان ارزی، صادرکننده یک ورقه تعهد ارزی از بانک دریافت و پس از امضای آن متعهد به بازگرداندن ارز حاصل از صادرات می‌شود.

ح) عقد قرارداد حمل و بیمه:

صادرکننده با یکی از شرکت‌های معتبر حمل و نقل بین‌المللی قرارداد حمل امضا می‌کند و همچنین کالا را تا رسیدن به مقصد بیمه می‌کند.

ط) اظهار کالا به گمرک :

در این مرحله کالا به گمرک حمل می‌شود و اظهارنامه خروجی یا صادراتی تنظیم و به گمرک ارائه می‌گردد. پس از ارزیابی کالا و پلمپ کردن بسته‌ها جواز خروجی (پروانه صادراتی) اخذ می‌گردد.

ی) ارسال کالا :

صادرکننده جواز خروجی را به شرکت حمل و نقل تحویل می‌دهد و شرکت مزبور براساس آن بارنامه حمل صادر و کالا را از گمرک بارگیری و به مقصد حمل می‌کند.

ک) دریافت واریز نامه :

اگر کالا بصورت گشایش اعتبار اسنادی صادر شده باشد، صادرکننده می تواند با ارائه اسناد حمل به بانک طرف حساب مراجعه و معادل ریالی مبلغ ارزی گشایش شده را به نرخ تعیین شده دریافت و گواهی یا تصدیق صدور اخذ نماید اما اگر بصورت امانی بخواهد صادر کند، صادرکننده کالای خود را به کشورهای موردنظر حمل می‌نماید و در مهلت تعیین شده به فروش می رساند و ارز حاصل از فروش را به کشور باز می‌گرداند و گواهی صدور دریافت می‌کند.

دریافت کارت بازرگانی

کارت بازرگانی مجوزی است که دارنده ی آن، می تواند از طریق این کارت، به تجارت و واردات و صادرات بپردازد. تنها بازرگانانی که دارای کارت بازرگانی هستند، مجوز واردات و صادرات کالا را دارند. با در دست داشتن کارت بازرگانی، می توان اقدامات زیر را انجام داد:

ثبت سفارش و ترخیص کالا

واردات از مناطق آزاد

انجام حق العمل کاری در گمرک

صادرات کالا های مجاز از سوی گمرک

صدور ویزای تجاری

عضویت در اتاق بازرگانی

صدور گواهی مبدا

مفهوم اینکوترمز (Incoterms  بازرگانی بین الملل)

اینکوترمز یک کلمه ی مرکب از ترکیب عبارت انگلیسی International Commercial Terms می باشد، که به معنی اصطلاحات بین المللی بازرگانی است. اختلافات در روش های تجارت بین المللی، موجب شد تا یک مجموعه ای از قوانین بین الملل به وجود بیاید تا دو طرف معامله از آن تبعیت کنند. به این مجموعه ی قوانین، اصطلاحات اینکوترمز می گویند. این اصطلاحات مرجعی برای انجام واردات و صادرات در بازرگانی بین الملل است. جدیدترین ویرایش اصطلاحات اینکوترمز، مربوط به سال جاری می باشد که اصطلاحا اینکوترمز ۲۰۲۰ نامیده می شود.

اصطلاحات تعریف شده در اینکوترمز

برخی از اصطلاحات در اینکوترمز معنای متفاوتی دارند. اصطلاحات اینکوترمز به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

اصطلاحات اینکوترمز مناسب برای انواع روش‌های حمل

اصطلاحات اینکوترمز مناسب باربری دریایی و کشتیرانی

در ادامه پیش از معرفی اصطلاحات اینکوترمز مناسب برای انواع روش‌های حمل مخصوصا حمل و نقل دریایی، به معرفی مفاهیم کلی بسیار مهم در آن می‌پردازیم. بعضی از مهم‌ترین اصطلاحات اینکوترمز شامل موارد زیر می‌شود:

Delivery یا تحویل، نقطه‌ای در معامله است که ریسک از بین رفتن یا آسیب کالاها از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود.

Arrival یا تحویل، نقطه‌ای که در آن هزینه حمل پرداخت می‌شود.

Free فروشنده متعهد می‌شود که کالاها را به نقطه‌ای برساند که از آنجا مورد حمل و نقل قرار گیرند.

Carrier  هر فردی که در قرارداد حمل و نقل، وظیفه حمل و نقل با قطار، جاده، هوا، دریا، رودخانه یا ترکیبی از این روش‌ها را بر عهده می‌گیرد.

Freight Forwarder: شرکتی که قرارداد باربری بسته یا در آن مشارکت می‌کند.

Terminal هر محل سرپوشیده یا غیر سرپوشیده مثل انبار، پارکینگ، گاراژ کانتینرها یا ترمینال بار جاده‌ای، ریلی، یا هوایی.

To clear for export دریافت گواهی ترخیص صادراتی بار و گرفتن جواز صادرات.

اصطلاحات اینکوترمز مناسب برای انواع روش‌های حمل

بعضی از اصطلاحات اینکوترمز در مورد تمام روش‌های حمل و نقل کالا موضوعیت و کاربرد دارند. این اصطلاحات برای مشخص کردن نوع قرارداد و شرح وظایف و تعهدات طرفین (خریدار و فروشنده) در فرایند معامله کاربرد دارند. در ادامه مهم‌ترین اصطلاحات آن که برای انواع روش‌های حمل و نقل کالا کاربرد دارند را معرفی می‌کنیم.

EXW – EX Works

در این روش بعد از عبارت EXW نام یک مقصد قرار می‌گیرد. فروشنده موظف است بار را در این مقصد تحویل بدهد. این اصطلاح حداکثر تعهد را روی خریدار و حداقل تعهد را روی فروشنده ایجاد می‌کند. اغلب از این اصطلاح برای مظنه قیمت دادن اولیه و بدون محاسبه هر نوع هزینه اضافی استفاده می‌شود.

اصطلاح EXW به این معنا است که یک خریدار ریسک‌های رساندن کالا به مقصد نهایی را به عهده می‌گیرد. اگر فروشنده کالاها را بار نکند یا ترخیص آنها برای صادرات را نگیرد، یا کالاها را بار کند، در هر حال ریسک و هزینه با خریدار است. اگر طرفین به این توافق برسند که فروشنده باید کالاها را بار کند و به نقطه مشخصی ارسال کند تا در ریسک مشارکت داشته باشد، این توافق باید به شکل شفاف با کلمات دقیق ثبت شود تا در این نوع قرارداد تاثیر بگذارد.

FCA – Free Carrier

در این روش فروشنده کالاها را در یک محل مشخص همراه با ترخیص صادرات به خریدار تحویل می‌دهد. کالاها ممکن است به حمل‌کننده‌ای که از طرف خریدار معرفی شده، یا طرف دیگری که توسط خریدار مشخص شده تحویل داده شوند. این اصطلاح تجارت بین‌المللی از جهات بسیاری جایگزین اصطلاح FOB در استفاده‌های جدید شده است. این اصطلاح سابقا به معنای تحویل کالا در بندر یا محل ارسال بود که در اصطلاح FCA به یک مقصد جغرافیایی تبدیل شده است. فقط نقطه انتقال ریسک در این اصطلاح از بندر به نقطه یا محل تحویل کالا تغییر کرده است.

محل مورد انتخاب در این نوع قرارداد در تعهدات بار کردن و خالی کردن کالاها تاثیر قابل توجهی دارد. اگر تحویل جزو تعهدات فروشنده باشد، یا در هر محلی انجام شود که تحت نظارت فروشنده باشد، او مسئول بار کردن کالا در حمل کننده خریدار خواهد بود. اما اگر تحویل در هر نقطه دیگری انجام شود، با رسیدن به مقصد وظیفه تحویل بار از فروشنده برداشته می‌شود، به این ترتیب خریدار مسئول خالی کردن بار و پر کردن آن در حمل‌کننده خریدار است.

CPT – Carriage Paid To

در این روش فروشنده هزینه حمل و نقل بار تا مقصد نام برده را به عهده می‌گیرد. در این روش هنگامی که کالا در اولین حمل‌کننده بار می‌شود، ریسک کالا از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود. در این روش فروشنده مسئول هزینه‌های اولیه شامل ترخیص صادرات و هزینه باربری به مقصد نام برده است.

فرقی نمی‌کند این نقطه مقصد نهایی یا یکی از بنادر کشور فروشنده باشد، به هر حال این محل باید در قرارداد ذکر شده باشد. اگر خریدار از فروشنده بخواهد که برای بار یک بیمه هم تهیه کند، آن وقت باید از اصطلاح اینکوترمز CIP در قرارداد به جای این استفاده شود.

CIP – Carriage and Insurance Paid To

این اصطلاح شباهت زیادی به CPT دارد، با این تفاوت که در آن فروشنده متعهد به بیمه کردن کالا در حمل و نقل می‌شود. در این روش فروشنده باید بار را تا ۱۱۰% ارزش اظهاری آن مطابق با قواعد بیمه‌های بین‌المللی بیمه کند. این کار باید با توجه به همان ارزی که در قرارداد به کار برده شده انجام شود و باید مورد توافق خریدار، فروشنده، و هر کس دیگری که منفعتی از بیمه می‌برد باشد. قاعده CIP را می‌توان برای انواع روش‌های حمل و نقل به کار برد.

DPU – Delivered at Place unloaded

این اصطلاح اینکوترمز نشان می‌دهد که فروشنده باید کالاها را در مقصدی که نام برده شده تخلیه کرده و تحویل بدهد. در این روش فروشنده تمام هزینه‌های بار (نرخ‌های صادرات، حمل و نقل، تخلیه بار از حمل‌کننده در مقصد یا ترمینال مورد نظر و هزینه‌های مقصد) را پرداخته و تمام ریسک‌ها را تا رسیدن بار به نقطه مشخصی که در قرارداد ذکر شده بر عهده می‌گیرد.

این ترمینال ممکن است یک بندر، فرودگاه، یا یک ترمینال داخلی تعویض بار باشد، اما باید قابلیت دریافت بار را داشته باشد. تمام هزینه‌ها بعد از تخلیه بار (برای مثال حق‌الزحمه واردات، مالیات، گمرک، و حمل بار) به عهده خریدار است. لازم به ذکر است که هر نوع هزینه تاخیر و دیرکرد در ترمینال اغلب به عهده فروشنده است.

DAP – Delivered At Place

در اینکوترمز ۲۰۱۰ اصطلاح DAP برای «تحویل در محل» به این شکل تعریف شده: فروشنده کالاها را در مقصدی که نام برده شده آماده تخلیه به خریدار تحویل می‌دهد. مطابق اصطلاح DAP، ریسک حمل بار با رسیدن کالاها به محل مشخص شده در قرارداد، از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود.

همین که کالاها آماده حمل و نقل شوند، بسته‌بندی لازم توسط فروشنده با خرج خودش انجام می‌شود، و به این ترتیب کالاها به شکل امنی به مقصد می‌رسند. تمام تشریفات قانونی لازم در کشوری که کالاها به آن صادر می‌شود بر عهده فروشنده و با هزینه او انجام می‌شود، و ریسک ترخیص شدن یا نشدن کالاها نیز بر عهده فروشنده است.

پس از رسیدن کالاها به کشور مقصد، ترخیص گمرکی کالاها و تمام اسناد و مدارک مرتبط باید توسط خریدار انجام شود. مطابق شرایط اصطلاح DAP تمام هزینه‌های حمل و نقل و هزینه‌های ترمینال تا رسیدن به مقصد مورد توافق توسط فروشنده پرداخت می‌شود. هزینه لازم برای تخلیه بار در مقصد نهایی بر عهده خریدار است.

DDP – Delivered Duty Paid

در این روش فروشنده مسئول تحویل کالاها در محل نام برده شده در کشور خریدار است، و تمام هزینه‌ها تا رسیدن بار به مقصد از جمله امور گمرکی و واردات و مالیات‌های مربوطه را پرداخت می‌کند. در این روش فروشنده مسئول تخلیه بار نیست. در این روش حداکثر وظایف بر عهده فروشنده بوده و حداقل وظایف بر عهده خریدار است. هیچ ریسک یا مسئولیتی تا رسیدن بار به نقطه مشخص شده بر عهده خریدار نیست.

مهم‌ترین نکته در اینکوترمز DDP این است که فروشنده مسئول ترخیص کالاها در گمرک کشور خریدار است، و این هم شامل پرداخت هزینه‌های مرتبط و هم انجام رویه‌های قانونی و ارائه مدارک لازم می‌شود. به همین دلیل در صورتی که فروشنده با قوانین واردات کشور مقصد آشنایی مناسبی نداشته باشد، این روش می‌تواند برای او بسیار پر ریسک بوده و هزینه‌های زیادی به عهده او بیافتد.

روند ترخیص کالا از گمرک

ترخیص کالا، جهت معرفی کالا به گمرک برای صادرات و یا واردات آن توسط صاحبان کالا صورت می گیرد. ترخیص کالا شامل تهیه و آماده سازی اسناد و مدارک لازم نظیر، تعرفه های گمرکی، حقوق گمرکی، مالیات های پرداختی و … می باشد. مراحل ترخیص کالا از گمرک به صورت زیر می باشد:

تکمیل اظهار نامه ی واردات و ورود اطلاعات مربوط به آن در سامانه ی گمرکی

احراز هویت و اظهار کالا

کنترل و ارزیابی کالا

اخذ مجوز های لازم نظیر استاندارد، بهداشت، مالیات و …

بررسی تعرفه و تطبیق کالا با اسناد

پرداخت تعرفه به صندوق و صدور سند ترخیص

صدور مجوز بارگیری

پرداخت مبلغ انبار داری (قبض انبار)

خروج کالا از گمرک

اقتصاد خرد و کلان

اقتصاد کلانMACRO ECONOMY) ) در مقابل اقتصاد خرد (MICRO ECONOMY) به مقولات کلان در علم اقتصاد اشاره دارد و مفاهیم کسب و کار را در اشل بزرگ بررسی و ارزیابی می کند.

در اقتصاد خرد، ما با نهاده های تولید، عرضه و فروش و خرید مواجهیم و با نمودار ها و الگو های رفتار مصرف کننده، تولید کننده، کالای لوکس و گیفن و مازاد عرضه و تولید روبرو هستیم و تغییرات کمیت و قیمت و عرضه و تقاضا در بازار ها بررسی می شود. در حالی که اقتصاد کلان، پا را فراتر گذاشته و به سرمایه گذاری، رشد اقتصادی، رشد ناخالص ملی، بیکاری، رکود، تورم، شاخص کل بورس، پس انداز اشاره دارد.

در واقع، دامنه عملکرد اقتصاد کلان، بررسی وضع اقتصادی در سطح کلی و دامنه عمل اقتصاد خرد، بررسی وضع اقتصادی در سطح قیمت و خرید و فروش در سطح بنگاه تولید کالا و خدمات است. هم خرد و هم کلان، شامل نظریه های جمعی هستند که به تجزیه و تحلیل رویداد ها در کسب و کار اشاره دارند و ارزیابی واکنش های خریدار و بازار و روند پول و سرمایه.

اقتصاد کلان، بررسی کلی وضع اقتصادی و نگاه از بالا به پایین در کسب و کار است. روند سرمایه، روند نقدینگی، تورم، سیاست گذاری پولی و بانکی، مدیریت بانکداری، چرخه تولید و …. اما در اقتصاد خرد، منحنی عرضه و تقاضا و رفتار خریدار و فروشنده خرد، تحلیل می شود. در اقتصاد کلان، چرخه تولید، محاسبات ملی و شاخص قیمت ها مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.

مدل های درآمد و مخارج و سیاست های پولی و بانکی و نقش آن در چرخه اقتصادی کشورها تحلیل می شود. تحلیل های اقتصاد باز در مقابله اقتصاد بسته، بررسی شده و مدل های عرضه و تقاضا در سطح کلان، مورد ارزیابی قرار می گیرد. در اقتصاد کلان، با بحث تورم (inflation)  مواجه هستیم.

در کلان، مقوله سرمایه گذاری که در ساحت گرایش «خرد» نیست، در دستور کار سیاست گذاران قرار می گیرد و نظریه های مختلف، ارزیابی می شود. در کلان، ما شاهد بررسی نظریه های تقاضای پول در بازار هستیم و به همین دلیل، نظریه های متعددی که در حوزه عرضه پول مطرح است، جایگاه ویژه در تحلیل ها دارد.

در کلان، هم با اقتصاد مسکن و شهر طرفیم، هم با محیط کسب و کار و انرژی و نفت و خانواده. اقتصاد دیجیتالی و شناختی و رشد، از جمله مباحث جدید در علم اکونومی است که در هزاره سوم میلادی در دستور کار مراکز آموزشی و تحقیقاتی قرار دارد. کلان هم مثل خرد، کاملا ساحت میان رشته ایinterdisciplinary) ) دارد. یعنی هم روانشناسی در آن نقش دارد هم جامعه شناسی.

فهم اقتصاد های پیشرفته جهان با آشنایی با مفاهیم و اصطلاحات اقتصاد کلان امکان پذیر است. لذا، آشنایی با آن ها برای ژورنالیست ها، محققان و حتی عامه مردم که میخواهند، با این ادبیات گفتاری و نوشتاری بهتر آشنا شوند، لازم است.